Σάββατο 2 Απριλίου 2011
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΗΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Η αίθουσα του συλλόγου φοιτητών και φοιτητριών (3ος όροφος), που και από το όνομά του εικάζουμε πως είναι χώρος στον οποίο έχουν δικαίωμα προσέλευσης οι φοιτητές και φοιτήτριες, έχει γίνει μονοπώλειο κομματικών φοιτητοπατέρων. Η πόρτα της αίθουσας είναι κλειδωμένη, τα κλειδιά στα χέρια παραταξιακών, με τη βούλα της νομιμότητας, και ο χώρος παγερά αποστειρωμένος. Η λειτουργία του περιορίζεται στην πραγματοποίηση των δ.σ., και η αξιοποίησή του από όλους και όλες μας φανταστική.
Σε ένα κλίμα, που οι παραταξιακοί, κάθε λογής κατεύθυνσης, κλέβουν χώρους, με την απάτη της ιδιοκτησίας, που ανήκουν σε όλους και όλες, δεν αφήνουμε να περάσει αναπάντητη η κατοχή της κλειδαμπαρωμένης αίθουσας από την επίλεκτη τάξη των κομμάτων, με την ανέχεια του δεδομένου. Καταφύγαμε, λοιπόν, στο σπάσιμο της κλειδαριάς, ώστε ο χώρος να πάρει πνοή και να τον επανοικειοποιηθούμε, ώστε να απονοηματοδοθεί και να απεμπλακεί από την ταμπέλα ''προσοχή, (κομματό)σκυλα'', από την ταμπέλα του ιδιόκτητου.
Ο χώρος βρίσκεται στα χέρια των κομμάτων, όμως ανήκει σε όλους και όλες μας. Δικαιωματικά, θα πρέπει να είναι στα χέρια μας. Η αίθουσα μπορεί να μετατραπεί σε τόπο δραστηριοποίησης, έκφρασης, συνάντησης, να χάσει την έννοια του ξένου, και να αποτελέσει πεδίο ζύμωσης.
Η αίθουσα φοιτητών είναι ένα μικρό παράδειγμα της ανοχής που δείχνουμε απέναντι σε μία επίπλαστη νομιμότητα, ως αποτέλεσμα της τάξης, της ασφάλειας, της ησυχίας και της ομαλότητας. Η θέσπιση της νομιμότητας μπορεί να διευρυνθεί αν κοιτάξουμε ευρύτερα στο χώρο των σχολών, των γειτονιών, στην προσπάθεια συντήρησης του ''έθνους''-κράτους.
Όσον αφορά στη σχολή, και στην επιβεβλημένη ομαλότητα, θυμίζει μάλλον κάτι σαν νοσοκομειακή μονάδα με κάποιες πολιτικάντικες μουτζούρες. Όπως κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης, έτσι και το πανεπιστήμιο, χωρίς να αποτελεί εξαίρεση, είναι αποξενωμένο από τα υποκείμενα σε αυτό. Η ζωτικότητα μένει στα λόγια επίδοξων δημοκρατών, εκτός και αν θεωρούε την ύπαρξη κομμάτων ζωτική. Η ύπαρξη των τελευταίων μάλλον αποπνικτική είναι, παρά ζωτική, μάλλον καταστέλλει, παρά δημιουργεί επιθυμίες, καταστρέφει την όποια αίσθηση κίνησης και αυτοοργάνωσης πάει να εκδηλωθεί.
Η τάξη και η ομαλότητα αυτή, διατηρείται με άνωθεν εντολές και εργολαβικές διαταγές.
Οποιαδήποτε κίνηση, στάση αποτυπωμένη σε τοίχους κλπ., (συνθήματα, σπρέι, στένσιλ, αυτοκόλλητα, ζωγραφιές) καθαρίζεται, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς, διά χειρός των καθαριστριών, από την ανώτατη πανεπιστημιακή και μη εξουσία. Όσοι και όσες παραμένουν σιωπηλοί, παθητικοί και απαθείς σε αυτό το αποστειρωμένο κλίμα που μόνο σήψη, καταστολή και αλλοτρίωση μυρίζει, θα μας βρίσκουν μπροστά τους, έτοιμους και έτοιμες να λερώσουμε τους τοίχους. Μέσα σε αυτό το τρομολαγνικό καθεστώς, οι παρατάξεις και ο λόγος τους θεωρείται περισσότερο υγειής. Αντίθετα, ο λόγος στους τοίχους, θεωρείται παράνομος.
Εμείς απαντάμε, η παρανομία είναι η μισή αρχοντιά.

Αυτόνομο σχήμα παδαγωγικού
Ovella Negra

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΑ, ΟΛΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

PostHeaderIcon Αλληλεγγύη στους μετανάστες VS Ρατσισμού και Φασισμού

Η εξουσία ,εν μέσω κρίσης, επιστρατεύει παλιούς, δοκιμασμένους τρόπους για να τονώσει την εθνική συνείδηση και να αποπροσανατολίσει τους πολίτες της. Ο εξωγενής εχθρός που θα απειλούσε την εθνική ενότητα, βρέθηκε. Οι μετανάστες, η πιο βαλλόμενη και εύκολη λεία, παρουσιάζονται από τους καταπιεστές ως υπαίτιοι του τέλματος στο οποίο έχει φτάσει η χώρα. Την ανεργία, την εγκληματικότητα, την οικονομική κρίση και την κάθε παθογένεια του καπιταλιστικού συστήματος την επωμίζονται οι μετανάστες, οι ξένοι. Οι ίδιοι μετανάστες που επί χρόνια δούλευαν ως φτηνά εργατικά χέρια, με ανασφάλιστη, μαύρη εργασία, που επί χρόνια προσέφεραν την εργατική τους δύναμη στις υπηρεσίες του κράτους και των αφεντικών, τώρα απειλούνται με απελάσεις, χαρακτηρίζονται παράνομοι, ζουν σε καθεστώς φόβου και αβεβαιότητας, απομονώνονται σε περιοχές-γκέτο όπου επικρατούν άθλιες συνθήκες διαβίωσης, βιώνουν ακραίες μορφές ρατσισμού. Αλλά το κυνήγι μεταναστών δεν σταματά μόνο μέσα στα στενά όρια του κράτους. Τοίχοι και φράχτες χτίζονται στα σύνορα για να εμποδίσουν την 'εισβολή των εχθρών' , φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης υποδέχονται όσους και όσες μπουν στη χώρα, παλεύοντας για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια τους. Σε αυτήν την δίχως έλεος επίθεση και προπαγάνδα, το κράτους έχει πιστούς υποστηρικτές τα Μ.Μ.Ε., τους εργατοπατέρες, τους κεφαλαιούχους, τους βολεμένους διανοούμενους, τα δεξιά και ακροδεξιά κόμματα, τα φασιστοειδή μέλη εθνικιστικών-ρατσιστικών οργανώσεων. Η στάση των περισσότερων πολιτών απέναντι σε αυτή την αισχρή κατάσταση μπορεί να χαρακτηριστεί από παθητική μέχρι και εχθρική. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ψηφίζει νομοσχέδια που κατακερματίζουν τα εργατικά δικαιώματα και επιτρέπουν την δίχως όρια εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από τα αφεντικά, το κύριο επιχείρημα όσων πολιτών εθελοτυφλούν ή πείθονται από τα ύπουλα παιχνίδια της εξουσίας είναι «να φύγουν οι ξένοι γιατί μας παίρνουν τις δουλειές και χαλάνε την πιάτσα». Τις δουλειές και τα εργασιακά δικαιώματα τα κατασπαράζει η εξουσία, η οποία εκμεταλλεύεται Έλληνες και μετανάστες. Αυτό πρέπει όλοι να το κατανοήσουμε. Η ύπαρξη και μόνο των αφεντικών σπέρνει την ανεργία ντόπιων και μεταναστών.

Μέσα σε αυτές τις σαθρές κοινωνικές συνθήκες, 300 μετανάστες που για χρόνια ζουν και εργάζονται στην Κρήτη παράνομα, μη έχοντας άλλο τρόπο να ακουστεί η φωνή τους και να καταγγείλουν την κοινωνική αδικία εις βάρος τους, προσέφυγαν στο ύστατο μέσο αγώνα της απεργίας πείνας. Αποφάσισαν να βάλουν την σωματική τους ακεραιότητα και την ζωή τους σε κίνδυνο προκειμένου να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους για νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, για απόκτηση ίσων πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες, ώστε να σταματήσει η εκμετάλλευση, η εξαθλίωση και η ζωή τους στο σκοτάδι τα παρανομίας. Οι 300 μετανάστες-εργάτες-απεργοί πείνας αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν τον αγώνα τους στις μητροπόλεις, 250 στην Αθήνα( σε μια πτέρυγα του κτιρίου της νομικής) και 50 στη Θεσσαλονίκη(στο εργατικό κέντρο) έχοντας στο πλάι τους αλληλέγγυους και αλληλέγγυες που είχαν απάντησαν θετικά στο αίτημά των μεταναστών για υλική και ψυχολογική βοήθεια και υποστήριξη. Από την πρώτη στιγμή όμως, του αγώνα των μεταναστών η εξουσία προσπάθησε με νύχια και με δόντια να διαστρεβλώσει και να αποκρύψει την αλήθεια και να αποπροσανατολίσει το λαό, δείχνοντας για άλλη μια φορά το φασιστικό και ρατσιστικό της πρόσωπο. Το υποκινούμενο σόου των μίντια είχε αρχίσει ήδη από τις 25/1 με δηλώσεις πρυτάνεων και κυβέρνησης για παρακώλυση των μαθημάτων στη νομική, για παράνομη κατάληψη, για άρση ασύλου(βρήκαν άλλοθι για περαιτέρω καταστολή), για άμεση ανάγκη αλλαγής κτιρίου για καθοδηγούμενο αγώνα των μεταναστών από κομματικές ηγεσίες. Ο στόχος της πολιτικής και δημοσιογραφικής εξουσία επετεύχθη. Το βάρος της κοινής γνώμης έπεσε στα φαντασιακά προβλήματα που προκάλεσαν οι μετανάστες και οι αλληλέγγυοι τους και όχι στο δίκαιο και ακηδεμόνευτο αγώνα τους. Οι μετανάστες ήρθαν στη χώρα μας για να γλιτώσουν το θάνατο, όμως και εδώ συνεχίζουν να βάλλονται από την ίδια συνθήκη. Αποφάσισαν εθελούσια ή να πεθάνουν ή να νομιμοποιηθούν. Ζητούν πίσω την κλεμμένη τους αξιοπρέπεια.

Σε αυτές τις βάρβαρες εποχές όπου η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος έχει χτυπήσει κάθε πτυχή της ζωής μας, η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά μεταξύ των ατόμων και των λαών είναι ο μόνος τρόπος για να εξουδετερωθεί ο κοινός εχθρός όλων μας , η εξουσία. Ο αγώνας των μεταναστών για αποτίναξη της εκμετάλλευσης από τα αφεντικά, για ελευθερία, για αυτοδιάθεση είναι κοινός αγώνας των καταπιεσμένων όλων των χωρών.





Αλληλεγγύη στους 300 μετανάστες- εργάτες-απεργούς πείνας.

Ίσα δικαιώματα και νομιμοποίηση όλων των μεταναστών.











http://allilmap.wordpress.com: ηλεκτρονική σελίδα της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας

PostHeaderIcon Σχετικά με το νεο νόμο πλαίσιο

THE PARTY IS NOT OVER!!!
«Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΝΕΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑ»

«40.000 κορίτσια στη Γαλλία ξεπουλάνε το σώμα τους για να πληρώσουν τις σπουδές τους»!!!!

Εξετάζοντας την οργάνωση και την ιεράρχηση της εκπαίδευσης* ιστορικά και φτάνοντας μέχρι σήμερα,θα αντιληφθούμε ότι το εκάστοτε εκπαιδευτικό σύστημα εξυπηρετούσε πλήρως σε πρώτο βαθμό τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της εποχής και έβαζε σε δεύτερη μοίρα τα κοινωνικά.Ας έρθουμε λοιπόν στο τώρα,στην περίοδο της περιβόητης οικονομικής κρίσης,και στο εδώ(ελλάδα).Αν σας ρωτήσει κάποιος να του πείτε μερικά χαρακτηριστικά του τωρινού εκ.συστήματος στην ελλάδα,τι θα του λέγατε?Μήπως θα πλέκατε ένα εγκώμιο γύρω από την ελληνική εκπαίδευση αναφέροντας το ποσο προωθεί την ανθρωπιστική διάσταση των πραγμάτων και την ελευθερία της σκέψης?Εγώ τουλάχιστον όχι!Θεωρώ ότι η σημερινή κατάσταση αντιπροσωπεύει ένα μαζικό,καπιταλιστικό εκ.σύστημα το οποίο αποσκοπεί στη δημιουργία ατόμων για την επάνδρωση της βιομηχανίας παραγωγης και όχι στη διάπλαση ελεύθερων και αυτόνομων προσωπικοτήτων.Η σύγχρονη παιδεία έχει θυσιαστεί στο βωμό της εντατικοποίησης,της βαθμοθηρίας,της ανταγωνιστηκότητας,της παραπαιδείας,της στείρας γνώσης που είναι αποκομμένη από τη ζωή.Μια παιδεία των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων,των δασκάλων-καθηγητών εξουσιαστών και της μίζερης καθημερινότητας.
Εκτός, λοιπόν, απ’όλα αυτά και σε συνδυασμό με το υπνωτικό χάπι της «ΚΡΙΣΗΣ»,η Διαμαντοπούλου έχει όρεξη για νέα βρυκολακίστικα μέτρα-«αλλαγές».
Το ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ θα είναι πλέον το ανώτατο όργανο διοίκησης των πανεπιστημίων.Σ’αυτό θα μετέχουν και άτομα που δεν έχουν σχέση με το πανεπιστήμιο(όλα θα τα χει ο μπαξές!από δημαρχαίους μέχρι εργατοπατέρες).Αυτό το συμβούλιο θα έχει καθήκον ν’αναζητά πόρους χρηματοδότησης.Έτσι ο κάθε μεγαλοεπιχειρηματίας θα εκμεταλλεύεται το φτωχό και άμοιρο ελληνικό πανεπιστήμιο για του επιβάλλει τις κερδοσκοπικές του επιθυμίες!Αυτο συνεπάγεται ότι κάθε γνώση που θεωρείται «μη αξιοποιήσιμη» θα την τρώει η μαρμαγκα.Μ’αυτή λοιπόν την διάταξη ΚΑΤΑΛΥΕΤΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 16 το οποίο μιλά για την αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων και για την ανώτατη εκπαίδευση η οποία παρέχεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από νομικά πρόσωπα ΔΗΜΟΣΙΟΥ δικαιου και όχι ιδιωτικού..πείτε αντίο στο δημόσιο-δωρεάν πανεπιστημιο καλά μου παιδια ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ..
Τα πανεπιστήμια θα αξιολογούνται,κι αν έχουν πει καλά το μάθημά τους(δηλαδή αν έχουν κλείσει το μάτι στο κεφάλαιο),θα χρηματοδοτούνται από το υπουργείο παιδείας.Αλλιώς bye-bye love,bye-bye happiness!Δύο έιναι οι κυρίαρχες μετρήσεις για την κατάταξη των πανεπιστημίων:η ARWU και η QS World University Rankings.Μερικά από τα κριτήρια που έχουν για τον υπολογισμό κατάταξης είναι:πόσοι απόφοιτοι του ιδρύματος κέρδισαν Νόμπελ ή μετάλλια .Επίσης, ζητούν τη γνώμη των εργοδοτών/καπιταλιστών/αφεντικών/ «μούτρων» για το ποιο πανεπιστήμιο βγάζει αποφοίτους ,όπως τους ονειρεύονται.Ουδέν σχόλιον!
Πολλά πανεπιστήμια δε θα κλείσουν μονάχα λόγω κακής αξιολόγησης,αλλά και λόγω της επιβολής του πανεπιστημιακού « Καλλικράτη».Αυτό θα οδηγήσει σε καταργήσεις και συγχωνεύσεις ακόμα και ολόκληρων πανεπιστημίων.ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΡΕΣΤΟΣ ΣΤ’ΑΦΕΝΤΙΚΑ?ΒΑΖΕΙΣ ΛΟΥΚΕΤΟ ΑΓΑΠΗΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ!Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των θέσεων εργασίας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (το ίδιο ισχύει και για α’βαθμια,δευτεροβάθμια).Άρα, και λιγότερα άτομα θα μπορούν να σπουδάσουν.
ΕΘΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ.Το κάθε μάθημα θ’αντιπροσωπεύει κάποιες διδακτικές μονάδες και το πτυχίο θ’αποτελεί το άθροισμά τους.Αυτό που θα έχει αξία θα είναι το σύνολο των δ.μ.που έχεις μαζέψει(λες και συλλέγεις γραμματόσημα!!)και όχι το πτυχίο σου.Μ’αυτόν τον τρόπο, ο,τιδήποτε χαρτί έχεις (ECDL κτλ) ή κυκλοφορεί στην ανήθικη αγορά εργασίας (πτυχία κολλεγίων,ΙΕΚ) θα εντάσσονται στο εθνικό πλαίσιο προσόντων και θα μεταφράζονται σε πιστωτικές μονάδες.Πάρτε ένα καλάθι και αρχίστε να μαζεύετε αγκαθια.Ο θάνατός σου, η ζωή μου.
Οι υποχρεωτικές παρουσίες,ο μηδενισμός για όποιον δε προσέρχεται στις εξετάσεις και η δημιουργία κέντρων αριστείας ως προνόμιο μόνο για τους άριστους,δεν μπορούν παρα να μεταμορφώνουν το χώρο του πανεπιστημίου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου η γνώση και η έρευνα θα είναι στρατευμένη και η ανθρώπινη υπόσταση καταπιεσμένη.
Όσον αφορά το δημοτικό,θα υπάρξει αύξηση των ωρών διδασκαλίας και εισαγωγή νέων δραστηριοτήτων(όλα τα ‘χε η μαριορή..).Έτσι, τα παιδιά θα στερούνται ακόμη και τις λιγοστές ώρες ελεύθερου χρόνου που έχουν για να παίξουν και για να ξεφύγουν από μια καθημερινότητα που τους έχει επιβληθεί βάρβαρα έξωθεν και χωρίς τη συγκατάθεσή τους.Κι όλα αυτά «για το καλό του μαθητή»όπως ισχυρίζεται η φιλεύσπλαχνη Διαμαντοπούλου.
……
……….

Το κεφάλαιο,οι μεγαλοαφεντικάνοι και το Χρήμα τους, θέλουν να κατασπαράξουν τα όνειρά μας και να χειραγωγήσουν την ελευθερία και αυτονομία του πνεύματός μας.Ο ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΚΟΤΩΝΕΙ!Αν αφήσουμε να περάσει,τα δημόσια(κρατικά) πανεπιστήμια θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και μεθόδους.Οφείλουμε στους εαυτούς μας ν’αντισταθούμε απέναντι σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Ας προχωρήσουμε σε μαζικές καταλήψεις (όπως 2006-7 που 392 από τις 452 σχολές κ’ πανεπιστήμια τελούσαν υπό κατάληψη).Εκεί όλοι και όλες θα συμμετέχουμε ενεργά για να κάνουμε τις καταλήψεις ζωντανά κύτταρα αδιαμεσολάβητου αγώνα.Ας μην φοβόμαστε για το αν θα χάσουμε μάθημα.Γιατί αν είναι θα το χάσουμε όλοι και όλες μαζί.Γιατι αν δεν διεκδικήσουμε τις επιθυμίες μας και τα κεκτημένα αγαθά αγώνων,δε θα χάσουμε απλά ένα μάθημα,αλλά τη ζωή μας ολόκληρη.
Ας προχωρήσουμε σε γενικές συνελεύσεις οι οποίες θα παίρνουν πνοή από τη φωνή όλων μας και του/της καθενός/καθεμίας ξεχωριστά.Να είμαστε εκεί για να αποφασίζουμε εμείς για το παρόν και το μέλλον μας,άρα και για το παρελθόν μας και όχι απρόσωπα κόμματα και ψηφοθηρικές παρατάξεις.
Ας συναντηθούμε στους δρόμους για ν’ακούσουν αυτοί που δε ξέρουν και ν’ανοίξουν τα μάτια αυτοί που δε θέλουν να μάθουν.
Ας συναντηθούμε στα σχολεία ,στις σχολές,στις γειτονιές,στους χώρους εργασίας για να προτάξουμε τα όνειρά μας.

PostHeaderIcon Διακηρυχτικο αυτόνομου σχήματος παιδαγωγικού ovella negra

10ος όροφος: αίθουσα τελετών
9ος 8ος 7ος 6ος 5ος 4ος : γραφεία καθηγητών
3ος: κλειδωμένος για τους φοιτητές φοιτητικός σύλλογος
2ος:γραμματεία ,βιβλιοθήκη
1ος κ ισόγειο: ένας μικρός χώρος που προσπαθεί να στεγάσει ένα μεγάλο αριθμό φοιτητών και να συνοστήσει τη δράση τους μέσω παρατάξεων και κομματοποιήσεων. Φοιτητές σε εκδόσεις mignon κινούνται ρομποτικά με σπασμωδικές κινήσεις σε ένα κομάτι χώρου ίσο με ένα δωμάτιο σκοτεινό που ολόγυρα βλέπει τοιχους.

ΠΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ: ένα μεγαλεπίβολο κτήριο αν μη τι άλλο μοιάζει με ένα υπερθέαμα για την πόλη ,ένα αρχιτεκτονικό επίτευγμα ,ένα κτήριο ''όνειρο'' για τον πρύτανη. Και από κοντά έτσι είναι.
Άπο μέσα διακρίνει κανείς εύκολα όλο το μεγαλείο της ιεραρχίας, την πυραμίδα μιας μικροκοινωνίας. Ψηλά στον δέκατο μια ελιτίστικη αίθουσα στην οποία διαπραγματεύονται
θέματα αντάξια της βουλής. Ακολουθούν τα κατα γενική ομολογία τεράστια γραφεία καθηγητών, ενώ κατεβαίνοντας στα χαμηλά συναντάς φοιτητές αγχωμένους και αδιάφορους,κομματικά χωμένους και μη πολιτικοποιημένους, πάντα στο πλαίσιο μιας αηδιαστικής εκπροσώπευσης. Μιας αέναης εκπροσώπευσης ,που ξεκινά από την μεριά των παρατάξεων με τη δική τους εθελούσια υπηρεσία στους μεγάλους της ευρύτερης κοινωνίας, και λήγει με τακτική προσηλυτισμού, ώστε και αυτά με τη σειρά τους να εκπροσωπούν τις φοιτητικές μάζες μέσα σε βαφτισμένες γενικές συνελεύσεις. Γενικές συνελεύσεις οι οποίες αποτελούν ένα κράμα απεχθής ολιγαρχίας και δημοκρατίας και λαμβάνουν χώρο στο ισόγειο, στο χαμηλότερο επίπεδο της πυραμίδας.


ΕΜΕΙΣ: αντιμετωπίζωντας την παραπάνω κατάσταση και θέλωντας να την ανατρέψουμε δημιουργήσαμε ένα αυτόνομο σχήμα. Στα πλαίσια της αυτονομίας, εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφη εξουσίας, επιβολής, κυριαρχίας κ εκμετάλλευσης. Αυτή η εναντίωση εμπεριέχει δύο πτυχές. Αφενός την αντίσταση και την επίθεση για την καταστροφή κάθε θεσμοθετημένης και μη εξουσίας, αφετέρου δε την δημιουργία αντιεξουσιαστικών δομών στο σχήμα. Οι αποφάσεις λαμβάνονται αμεσοδημοκρατικά και προκύπτουν άπο ισότιμη συζήτηση και συνδιαμόρφωση όσων θέλουν να συμμετέχουν, μακρυά άπο πλειοψηφικές λογικές.





ΕΚΛΟΓΕΣ
Μέσα σε ένα κλίμα εκλογικής-αντιπροσωπευτικής έξαρσης που βομβαρδίζει το
κοινωνικό υποκείμενο και ως εκτούτου τον πανεπιστημιακό χώρο ώς ενεργό μέρος του
επιχειρούμε να εναντιωθούμε στην αδράνεια και σε καθε μορφή εξουσίας. Απέχουμε
από τις εκλογες συνειδητά καθώς τις θεωρούμε τον κατεξοχήν αντιπροσωπευτικό
θεσμό. Αντιπροσώπευση σημαίνει οτι κάποιος άλλος αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς.
Ψηφίζοντας κάποιον εκπρόσωπό σου παραιτείσαι και αυτοπεριθωριοποιείσαι ενώ
ζητώντας μία ψήφο επιδιωκεις να ασκήσεις εξουσία περιλαμβάνοντας τον εαυτό σου σε
μια ελιτίστικη ολιγαρχία που ρυθμίζει την κοινωνική και ακαδημαϊκή καθημερινότητα.
Ταυτόχρονα, δεν συμμεριζόμαστε λογικές που θεωρούν τη συμμετοχή στις εκλογές ως ένα
τρόπο ανατροπής του συστήματος εισχορώντας στο ίδιο το σύστημα. Για εμας η
ανατροπή του συστήματος προκύπτει μέσα από δομές και πρακτικές που είναι οι ίδιες
αντιεραρχικές-αντιεξουσιασιικές. Η συνειδητή αποχή από τις εκλογές , αυτή η
κατασυρροήν παρωχημένη παράδοση εκπροσώπευσης, σκοτώνει κάθε μορφή εξουσίας.
Η αποχή δεν είναι πράξη πανικού, απόγνωσης και απελπισίας. Είναι πράξη
συνειδητοποίησης πως η εξουσία σπέρνει εξουσίες και όλος αυτός ο ανακυκλώσιμος
κύκλος οδηγεί στο τέλμα. Ούτε δημοκρατίες ούτε νεοφιλλελευθερισμούς, ούτε
φασισμούς ούτε σοσιαλισμούς. Αμεσοδημοκρατία. Για να αποκτησεί η ελευθερία
όνομα, η ελευθερία του λόγου, η ελευθερία της επιλογής η ελευθερία του ατόμου.


ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω πιστεύω μας διαφωνούμε και με τον τρόπο
λειτουργίας και τον χαρακτήρα της γενικής συνέλευσης στα πανεπιστήμια. Διαφωνούμε
με την γραφειοκρατική της λειτουργία και την ιεραρχική της δομή. Θέλουμε μία γενική
συνέλευση η οποία θα αποτελεί το μόνο όργανο λήψης αποφασεων, οι οποίες θα
προκύπτουν από διαδικασίες συνδιαμόρσωσης και πραγματικής πολιτικής ζύμωσης και
όχι από την στείρα ψήφιση πλαισίων .Θέλουμε η γενική συνέλευση να μετατραπεί σε μια
διαδικασία όπου ο κάθε φοιτητής/-τρια θα μπορεί να εκφέρει πολιτική αποψη και να
πάψει να αποτελεί μονοπώλειο των κομματικών αυθεντιών.



ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ – ΚΕΛΙΑ
Ενάντια στο σύστημα που θέλει να δημιουργεί άτομα για την επάνδρωση της βιομηχανίας παραγωγής. Ενάντια στις έδρες, όχι σαν έπιπλα σε αυτό που αντιπροσωπεύουν.
Ενάντια σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, ιεραρχημένο σε βαθμίδες.
Για μια κοινωνία της αυτοδιαχείρισης η οποία δεν θα διαμορφώνει αλλά θα διαμορφώνεται από τις συνειδήσεις των πολιτών. Για ένα σχολείο όπου οι δάσκαλοι γίνονται μαθητές και οι μαθητές δάσκαλοι.
Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

PostHeaderIcon το χρονικο μιας ημερας ή μιας αιωνιοτητας

Η σχολή γίνεται πανηγύρι,οι παρευρισκόμενοι οι γλετζέδες ντυμένοι στα καλά τους φορώντας όλα εκείνα τα μπιχλιμπίδια και τα προσωπεία παραίτησης,μασκαρεμένες από μπογιές γυναίκες,γραβάτες ανδρών θυμίζουν αγχώνη,συζητήσεις αγρίων έξω από το καρουζέλ που γυρίζει και γυρίζει και μαζί με τις αναθυμιάσεις σου φέρνει εμετό πολτοποιημένο.Ανάκατα όλα τα κόμματα με σημαιούλες,με εμβατήρια που βουίζουν στα αυτιά σαν παραφωνία,παιδιά τρέχουν στους πάγκους με το μαλλί της γριάς,καιροσκόποι εμποράκηδες στήνουν την πραμάτεια τους μπας και επωφεληθούν από τη χαρά των ψηφοθήρων,και η κάλπη μέσα στο άβατο κάθεται άθικτη και περιμένει να φάει την αυτονομία του κόσμου.Χαρτομάνι με κόμματα κομμάτων,σαβούρα με λόγια που θέλουν φίμωτρο.Σκουπιδοτενεκέδες.Καφάσια με φούσκες που μοιάζουν με ώριμα μήλα.Γάτες τρώνε αποφάγια σε γωνιές βρώμικες.Μυρίζει τέφρα.Είναι η μυρωδιά της παραίτησης.Η μυρωδιά σφαγμένων προβάτων.Η μυρωδιά της φιλοδοξίας,της φιλοδοξίας της εξουσίας.Δεκαωχτάρηδες και δεκαωχτούρες,με χαμόγελα στα μούτρα που θα ασκήσουν το πολιτικό ή απολιτικό τους ''δικαίωμα'',ψέλνουν μία δήθεν επιλογή,μία δήθεν ελευθερία.Ω, μα τι χαρά!Μπαλόνια,σερπαντίνες και κομφετί μετατρέπουν τη λουλουδοχώρα σε ένα αποκριάτικο ψευδοπαραμύθι,σαν αυτά της ''μεγαλειώδους'' αρχαιότητας για χάρη του ύψιστου Διονύσου,σε ένα μαγεμένο φολκλορικό τελετούργημα με ιέρειες και παρθένες έτοιμες να θυσιαστούν για κομματικές ιδεολογίες και κομματολογίες.Ο ήλιος είναι αντάμα.Γελά με το πιο ειρωνικό χαμόγελο που έχει αγοράσει από εποχιακό κατάστημα.Αντεκδίκηση.Και υπομονή;Μάλλον όχι.Γοργά μας πείθει πως οι αντοχές της φύσης έχουν εξαντληθεί και θα τελειώσουν όταν πια οι 99 στους 100 θα έχουν πεθάνει από υποσιτισμό και ο ένας θα χαίρεται όσα λάφυρα κατάφερε να πάρει στο παιχνίδι των πεσσών,στον πόλεμο των ισχυρών.Αλλά αυτός ο ήλιος το κάθαρμα εξακολουθεί να πλανεύει.Στο πανηγυράκι έχει πολύ κόσμο.Αναμονή,υστερίες,άγχος,χαρτάκια,στυλό,υποσχέσεις,σταυρουδάκια,ορθοστασία,ορθοδοξία και η εκκλησία είναι μαζί μας!Ίσως ένα παπάς κάνει ευχέλαιο για τον πολιτικαρέο,ίσως μοιράσουν καραμέλες χρυσές πανάθλιες με της ψευτιάς τη γεύση να τις φάνε οι μικρομεγάλοι,να έχουν ένα κίνητρο να ξανάρθουν στο πάρτυ,στο κινούμενο τσίρκο με τους clown,τους ζογκλέρ,τους γελοτοποιούς,τους θηριοδαμαστές ή τα θηρία και ίσως αφήσουν το φιλοδώρημά τους για το ψυχαγωγικό-μεταφυσικό υπερθέαμα.Μάτια ύποπτα ψάχνουν ανάμεσα στις μαύρες σακούλες,άλλα μάτια ψάχνουν στα διαφανή τελάρα μετρώντας ψήφους,άλλα μάτια κοιτούν με αγωνία την τηλεόραση,την κρατούν σφιχτά,την αγκαλιάζουν,τη σπάν,την κλείνουν,ανεβάζουν την ένταση,άλλα μάτια κοιτούν πειροτεχνήματα,άλλα μαυροφορεμένα κλείνουν τα στόρια ως ένδειξη πένθους,γιαγιάδες αγνοούνται,η Νικολούλη έχει 48% τηλεθέαση,πράκτορες αμολούνται στα χωριά,άλλοι κοιμούνται τον ύπνο του αδίκου και όλοι όμως έχουν τα μάτια κλειστά.Οι φακοί μένουν από μπαταρία και μένουν στα σκοτάδια.Το χρονικό μίας ημέρας ή μίας αιωνιότητας...




ψόφος στις ψήφους


εσείς μετράτε τις ψήφους σας και εμείς τις ώρες σας
Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010
ΤΑΙΝΙΟ-ΠΡΟΒΟΛΗ

'Ο άνθρωπος ελέφαντας'


Τρίτη 9/10/2010
Ώρα 20:30
Στον πύργο του παιδαγωγικού

Ovella Negra ¬- Αυτόνομο σχήμα παιδαγωγικού
ovellanegra-paidagwgiko.blogspot.com
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

PostHeaderIcon σκεφτομαι και δρω για ενα φαντασιακο σχολειο ή ενα σχολειο φαντασμα 4

«σκέφτομαι και δρω.σκέψεις για ένα φαντασιακό σχολείο ή ένα σχολείο φάντασμα»

«Γιατί κάθε πρωί με στέλνουν σχολείο;»θ' αναρωτιέσαι.

«Τι είμαι;πακέτο προς παράδοση;δεν καταλαβαίνω κι ούτε θέλω να καταλάβω! »

Λοιπόν,πρώτον αν οι γονείς σου είναι φτωχοί,σε στέλνουν στο σχολείο όχι με την έγνοια τι θα μάθεις,αλλά πόσα θα κερδίσεις και τι πτυχία θα πάρεις.Αν πάλι οι γονείς σου είναι της μεσαίας τάξης σε στέλνουν σχολείο για να σε προφυλάξουν από αυτά που μαθαίνουν οι φτωχοί στους δρόμους! Νομίζω ότι μπορείς και μόνος ή μόνη σου να διακρίνεις ότι σε κοροϊδεύουν μ'αυτό που ονόμασαν σχολείο και το έκαναν ταυτόσημο με τη μόρφωση.

Αυτό οφείλεται στην ιδρυματοποίηση των αξίων,όπως για παράδειγμα συμβαίνει η σύνδεση της υγείας με το νοσοκομείο, της ασφάλειας με την κρατική αστυνόμευση, της εθνικής ασφάλειας με την ύπαρξη στρατού, της πίστης με την εκκλησία, της επικοινωνίας με τα ΜΜΕ, της οικογενειακής ζωής με την καταναλωτική οικογένεια.

Γι αυτό το λόγο πρέπει ν'αποσυνδέσουμε τη μόρφωση από το σχολείο.Γιατι το σχολείο είναι αυτό που καθοδηγεί ζωές, διαμορφώνει την εικόνα του κόσμου, ορίζει τι είναι νόμιμο και τι όχι να γίνει.Γιατι το σχολείο παρεμποδίζει την εκμάθηση δεξιοτήτων εκτός αυτού.Γιατί το σχολείο είναι ακόμη ανεπαρκές στη δημιουργία συνθηκών για ανοιχτή, διερευνητική μάθηση ή αλλιώς ελευθεριακή εκπαίδευση (liberal education).Και ο βασικός λόγος αυτής της αποτυχίας είναι ότι το σχολείο είναι υποχρεωτικό.

Το σημερινό σχολείο ακολουθεί ένα αναλυτικό πρόγραμμα γεμάτο προκαταλήψεις και στεγανά όσον αφορά θέματα φύλων,ηλικίών,φυλών,κουλτούρας και κοινωνικών τάξεων.Εκεί ο δάσκαλος σαν τσοπάνης οδηγεί το κοπάδι όπου εκείνος επιθυμεί με το επιχείρημα της παιδικότητας των μαθητών,αλλά και της εξουσίας που του έχει παραδοθεί από το κράτος.Γιατι εξορισμού τα παιδιά είναι μαθητές. Ο θεσμός του σχολείου βασίζεται στο αξίωμα ότι η μάθηση είναι προϊόν της διδασκαλίας. Όμως το πώς θα ζούμε το μάθαμε εκτός σχολείου: να μιλάμε, να σκεφτόμαστε, να αγαπάμε, να αισθανόμαστε, να παίζουμε, να δουλεύουμε.Το πρόταγμα του σχολείου είναι «αυξημένη παραγωγή,μια ομορφότερη ζωή(στα πλαίσια του υλισμού)».

Όλοι λίγο ή πολύ έχουμε βιώσει το ζυγό του υποχρεωτικού σχολείου και έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ότι δεν αρκεί ένας καλός δάσκαλος για να μας εμπνεύσει να σηκωθούμε απ'τα ζεστά κρεβάτια μας!

Στην ιστορία της παιδαγωγικής υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ασχολήθηκαν με μια,ας πούμε, διαφορετική παιδεία.Πρώτος ο Ρουσσώ ανακαλύπτει το παιδί ως παιδί.Το ότι το παιδί δεν είναι μικρογραφία του ενηλίκου,το ότι έχει τη δική του «φύση» και κατά συνέπεια ζητά από τον παιδαγωγό τα ατομικά του δικαιώματα.Αυτό που χαρακτηριστικά είχε αναφέρει ο ίδιος ήταν ότι «Κάθε ηλικία,κάθε στιγμή της ζωής έχει μια πληρότητα που ανταποκρίνεται μόνο σ'αυτήν,ένα βαθμό ωριμότητας που ανήκει μόνο σ' αυτήν.Απ' τον Ρουσσώ εμπνέεται ένας άλλος κύριος θεωρητικός της «Αποσχολειοποίησης»,ο Ιβάν Ίλλιτς(1926-) ο οποίος προτείνει

τη δημιουργία εκπαιδευτικών δικτύων που αυξάνουν τη δυνατότητα για τον καθένα να μετατρέψει κάθε στιγμή της ζωής ου σε στιγμή μάθησης, μοιράσματος και φροντίδας.Πιο συγκεκριμένα αναφέρει ότι για τη δημιουργία εναλλακτικών θεσμών για μία εκπαίδευση χωρίς δασκάλους, σχολεία, αναλυτικά προγράμματα, εκπαιδευτικό σύστημα. Το προτεινόμενο σύστημα θα πρέπει:

(α) "να επιτρέπει την πρόσβαση στους διαθέσιμους πόρους σε όλους όσοι θέλουν να μάθουν, σε οποιαδήποτε ηλικία",

(β) "να δίνει τη δυνατότητα σε όλους όσοι θέλουν να μεταδώσουν αυτά που ξέρουν να συναντούν εκείνους που θέλουν να τα μάθουν", και

(γ) "να παρέχει σε όλους όσοι επιθυμούν να ανακοινώσουν κάτι στο κοινό, τη δυνατότητα να κάνουν τις σκέψεις τους γνωστές".

Για να πραγματοποιηθεί αυτό πρέπει όλοι και όλες να έχουν ελεύθερη και χωρίς περιορισμούς πρόσβαση στα κέντρα μάθησης χωρίς να πρέπει να υπάρχει προαπαιτούμενη γνώση.

Κάτι δηλαδή που προτείνεται,αλλά και εφαρμόζεται σε διάφορες περιπτώσεις ολοένα και περισσότερο είναι η δημιουργία

1.δικτύων: δίκτυο παροχής και ελεύθερης πρόσβασης σε εκπαιδευτικό υλικό βιβλία, εργαστήρια κλπ(π.χ.αυτοοργανωμένες ανοιχτές βιβλιοθήκες)

2. δίκτυο για ανταλλαγές δεξιοτήτων

3. δίκτυο εξεύρεσης ατόμων με κοινά ενδιαφέροντα

4. δίκτυο συμβούλων σε θέματα εκπαίδευσης που θα βοηθούν γονείς, παιδιά, ενδιαφερόμενους να βρουν αυτό που θέλουν και θα βοηθούν στην οργάνωση των δικτύων.

Τέλος,η κυρίαρχη εκπαίδευση αποτελούσε και αποτελεί ίσως το σημαντικότερο μηχανισμό ελέγχου, χειραγώγησης και δημιουργίας πειθήνιων προσωπικοτήτων μέσα από μια νεκρή διαδικασία που τους ανθρώπους με φοβίες ,άγχη και τους κάνει ανταγωνιστικούς.Από την άλλη ,όταν η παιδεία λειτουργεί ως μια πράξη ενδυνάμωσης και συνειδητοποίησης των μαθητών και των μαθητριών,τότε τα θα είμαστε όλοι ικανοί να διαβάζουμε ,εκτός από τη λέξη,και τον κόσμο.Έτσι, δημιουργούνται οριζόντιες δομές και κομμάτια της κοινωνίας παίρνουν την εκπαίδευση στα χέρια τους από τα κάτω.Παραδείγματα τέτοια είναι τα Ζαπατιστικά σχολεία,τα σχολεία ιθαγενικών και αγροτικών κινημάτων στον κόσμο(π.χ. του MST στην Βραζιλία και του nba στην Ινδία),τα εργαστήρια και οι κύκλοι αυτομόρφωσης σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις,τα παιδικά στέκια και τα σχολεία όπως το Paideia.Όταν λοιπόν η Μόρφωση αφουγκράζεται τα χαρακτηριστικά της ελευθεριακής παιδαγωγικής τότε η κοινωνική επανάσταση θα έχει ένα πιο σταθερό υπόβαθρο.

Κλείνω με την απάντηση του Νηλ για το πώς μπορούμε να κάνουμε τα παιδιά μας ευτυχισμένα:«Καταργείστε κάθε καταναγκασμό.Αφήστε το παιδί σας ελεύθερο.Μν το σπρώχνετε εδώ κι εκεί.Μην προσπαθείτε να το επηρεάσετε.Μην του κάνετε κηρύγματα.Μην το υπερτιμάτε.Δεν υπάρχει κανένας λόγος που να δικαιολογεί και τον παραμικρό καταναγκασμό του παιδιού,Μπορεί να μη συμφωνείτε με την απάντησή μου.Αλλά αν απορρίπτετε την απάντηση μου,είστε υποχρεωμένοι να βρείτε μια καλύτερη απάντηση».